Άρθρο του Γιάννη Παλαιολόγου.
Αναδημοσιεύεται με άδεια από τις «Βιώσιμες Κυκλάδες», ένα εγχείρημα της «Πρωτοβουλίας για τη Δημοσιογραφία», που υποστηρίζεται από το inside story. Το project αναδεικνύει τα πολλαπλά ζητήματα βιωσιμότητας που αντιμετωπίζουν οι Κυκλάδες, από την αδυναμία ζωτικών υποδομών να αντεπεξέλθουν στην πληθυσμιακή έκρηξη του καλοκαιριού ως την αλλοίωση του τοπίου και τις ελλιπείς δημόσιες υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες στους νησιώτες.
Ο Γιάννης Πατριάρχης είναι εξοργισμένος. Περπατάμε στον νέο, διαπλατυμένο δρόμο στην περιοχή Μάρμαρα στη βορειοδυτική πλευρά της Σίφνου, ο οποίος είχε ανοίξει με ιδιωτική πρωτοβουλία τριών Σιφνιών –μεταξύ των οποίων και ο πατέρας του– προ πολλών ετών και είναι προγραμματισμένος να ασφαλτοστρωθεί προσεχώς. Η αφήγησή του βρίθει φράσεων της σιφνέικης ντοπιολαλιάς (η κατάβαση για τα Βρουλίδια είναι «φονοσκαριό», πολύ επικίνδυνη· η οικογένειά του είχε «συναλίκια», στενές σχέσεις, με τους μπουλντοζιέρηδες που άνοιξαν τον δρόμο).
Μου δείχνει το εγκαταλελειμμένο μονοπάτι που οδηγούσε παλιά στα αγγειοπλαστεία («τσουκαλάδικα» τα λέει) στις παραλίες των Βρουλιδιών και του Αρτιμονίου. Φυσάει Γαρμπής (νοτιοδυτικός άνεμος), δυνατός. Στο βάθος