Στην αρμένικη καθολική εκκλησία του Νέου Κόσμου, που ιδρύθηκε από Αρμένιους που γλίτωσαν από τη γενοκτονία του 1915, εκκλησιάζεται πλέον η οικογένεια Ζρέικ από το όμορφο Χαλέπι, που σήμερα ζει τις δυσκολότερες μέρες του.
«Δεν είχα επιλογή. Φοβήθηκα στ’ αλήθεια ότι θα τρελαθώ». Αυτά τα λίγα λόγια κατάφερε να αρθρώσει η Ούμο, περιγράφοντας στο κλιμάκιο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες τη δική της μοναχική και επώδυνη εμπειρία. Οι γυναίκες πρόσφυγες κινδυνεύουν περισσότερο να υποστούν κλοπή, ξυλοδαρμό, σεξουαλική παρενόχληση, βιασμό. Είναι η έμφυλη όψη της προσφυγικής κρίσης.
Είναι η πιο ευάλωτη ομάδα των προσφύγων και μεταναστών. Αγόρια και κορίτσια κάτω των 18, που έχουν χάσει τις οικογένειές τους κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ή έχουν φύγει μόνα από τις χώρες τους αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη.
«Ορκίζομαι να γρυλλίσω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια»
Μπορεί ένα γουρούνι να κληθεί στο δικαστήριο; Γίνεται μια ακρίδα να υποδείξει τον δράστη ενός εγκλήματος; Ξέρει ο παπαγάλος τον φονιά; Αν σας βασανίζουν τέτοιου είδους απορίες, πρέπει να διαβάσετε αυτό το κείμενο.
Το 2004 ένας άνθρωπος βρέθηκε γυμνός και χτυπημένος. Δεν μπορούσε να θυμηθεί ποιος είναι, δεν είχε παρά αχνές σκόρπιες αναμνήσεις από 30 χρόνια πριν. Στις λίστες του FBI καταγράφηκε ως αγνοούμενος, ενώ στεκόταν μπροστά μας.
Προσφυγόπουλα εξαφανίζονται καθημερινά στην Ευρώπη. O Μοχάμαντ παραδέχεται ότι δεκάδες συμπατριώτες του απευθύνονται στο σύλλογο Αφγανών της Αθήνας αναζητώντας εξαφανισμένους ανήλικους συγγενείς τους. Δίνει μάλιστα πρόσωπο και όνομα σε κάποια από αυτά τα παιδιά.
Παρανομίες, ψεύτικα χαρτιά, γυναίκες που πέρασαν βουνά με τα πόδια, γάμοι με στόχο την πράσινη κάρτα, συλλήψεις σε πάρκα. Όλα τα έχει το κυνήγι της τέλειας νταντάς.